Yağmurlarda kaldı yansıyanımız…


Gittiğinde büyüdü
gözlerinden öptüğün
alıngansam
şiirsem bugün
hüznümdendir.

nisandı gökler ağlarken
çocukluğun gözleri kocaman yokluk
gittin ya!
adressiz kaldı evimiz
ya annem!
elinde gelinlikli fotoğraf
dökülesi ben
genlerinden kalan son hatıra
hala yazıyor soyadına…

saçlarım üşüyor İstanbul
eteklerim özlemli çan
astarsız döşüm ıslak
nem kokuyor üstüm başım
birer birer düşüyor üstüme bulutlar
yüzüm yağmur
dehlizler ayrılık
yokluğun yansıma…

yalnızlık değişmedi
kucağından düştüğüm gün
başladı hayata yetimlik
her söz y/etimde acı / türkü
türküsünden koptu teli
içimin sesi / ağlamıyor
yağmurlarla göçtü
başka ahirlere…

susa kesti dönmüyor dil
uzaklığı buza yatan düş
zaman yıl dönümü
tarih nisan dört
ismi mermerden taşa sözüm yok
ne vakit gitsem yalan gelir
öylesi küçüktü kalbim giderken
büyümek isterdi çocukluk
meğer ne gereksiz istekmiş
ahh dizlerimde kanayan geçmiş…

lâle zamanıydı toprakla sevişmen
kırmızıydı gözlerim / lâlelerde
beyazdı giydiğin son elbise
solgun yüzümde
sustun çörek otlu dilimde…

kırk yama acı, bohçalanmış sızı
düşlerimi kaçırdı ilâhi bir şarkı
dök sen de yüzünü dizeler
bugün yüreğim
kırık bir sol anahtarı.

gittin ya;
ben geldim dedi sağanak
yağmur döküyor sol damarım
zehir zıkkım bir azık
acıya acı demek anlamsız…

her dize az, her söz açmaz
kanatları kırık
martılar çığlık çığlığa
deniz sessiz tanığım.

taş sektirdim dualarla
her dönen halka senden bana gelen özlem
duyarsan sözlerimi
bir tane de sen at
hareler sunarsa bana
ne kadar kolay kandırmak beni baba
her dönen,
kolumda hüzünlü bilezik
ellerimi bırakma…

bilir misin?
her şeyim olur musun demekse sevmek
rahat uyu
gözlerin/m kapanıyor
ruhun şad olsun
yüreğim senden emanet
güvendiğim sevgiyle
sen gibi yansıyor
su damlası yüreğime…

Neslihan YAZICILAR

Sevgili Babama ithafen…
Yıldönümüne…
04.04.1981
03.04.2008


Fotoğraf. Engin Başa