Mutsuzum
Yankısı yok sesimin
Gözlerimi kapatıyorum gece katlanıyor gözlerimde
Şehir karanlık
Yağan yağmur bir hasta gibi inletiyor yaprakları
Sense susmuş bir şekilde
Yaşayıp gidiyorsun içimde




Umutsuzum
Denizlerim kurumuş
Açığa çıkmış baki yalnızlığım
Bekliyorum
Kurtarıcı bir el uzanır diye kuruyan kumsalıma
Yüreğimde yalnızlık egemen
Eğilir üstüme gökyüzü kapkara




Oysa bir gece misafir olsan yeterdi
Ay pencereme konar
Gök maviye çalardı
Dallar yeşile
Sarılırdı ellerimiz sonsuza dek
Gün bile ayıramazdı birbirimizden
Bitirirdik yarım sevmişliğimizi
Dili çözülürdü yalnızlığımın




Şimdi yarınımı tahmin için müneccim olmaya gerek yok
Gün geceye yaklaşırken
Ben ölüme yaklaşıyorum an an
Kahreden belirsizlik
Canıma tak eden sensizlik



.............................
.............................
Belkiler yüreğime sonsuz umut salmıştı
Ayrılırken gözlerim gözlerinde kalmıştı


Bu gün sona eriyor masalmış binbir gece
Ellere sultan oldu bana da taçsız ece


Şimdi bir tek eksiğim ilahi aşkı tatsam
Mevsimlik emaneti sahibine uzatsam


Ey dipsiz karanlığım korkuyorum tut beni
Artık misafirinim sinende uyut beni