boşlukta salınan bedenlerimize inat
dimdik tut beni.
kök ol toprakta, sıkıca sarmala...
dallarımdan yoksunum ve kendimden hatta
bir kuru gövde, ruh ızdırap dolu...
ismin ne önemi var?
kal yanımda, kal!
gögsüne yaslanayım, sarılayım doyasıya
hiç yapmadığım gibi
kadınlarımdan esgirgediklerimi sende patlatayım
gözlerime bak!
nefesimi al!
sığınak olmaya devam et koru beni yıldırımlardan...
içten içe yanışıma izin verme mesela,
yok yok en iyisi
eşlik et benim suskularıma...
her zamanki gibi
adam ol, kadın ol ve tanrı hatta
dostum!
dost dediğin katlanmalı tüm bunlara.
bir gitarın akort ayarına muhtaç bırak içimi,
gevşek kalsın hayat tellerim,
slow bir cohen şarkısında
en çokta uzaklığımı anımsa.
unut beni!
hayır sakın bunu yapma...
unutulursam, unutmam ihanet olur anılara...
boşver en iyisi
dön sen kara toprağa
ölümlü ol, ölen ol
al benide soğuk kaldırımlara karşı
musalla taşının yanına....

DOST! HAYAT BİR ŞEKİLDE ACIYI GETİRİYOR ÖNÜMÜZE. STANDART YAŞAM HALLERİ SÜRÜP GİDEN. HAFİF YADA AĞIR YÜKÜMÜZ, NE FARK EDER HABERSİZ DOĞARKEN GÜNEŞ KAMBUR OLMUŞ SIRTIMIZ, KİMİN UMURUNDA?
DOSTUM! UZAKLIĞIMA GÖM BENİ ÖL BENİMLE YADA YAŞA SONUNA DEĞİN...

BİR IZIDIRAP ANIYDI SÖYLEMLERİMİN DÖKÜLÜŞÜ, SENSİZ ÇALMADIĞIM GİTARIN ACISINA DİNLEDİM COHEN’İ LANET OLSUN! SERSERİ HAYAT VE BİZLERDE ONUN YETİM BEBELERİ...