12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1195
Okunma
Bir mektup yazdım
Ankaraya
Ahmet abi..
Milyonlarca sessiz çığlık iliştirdim satır aralarına,
Bir masaldır ömür dedim,
En büyük ödüldür, nefes almak insana!
Neden her günü
Bizden birşeyler çalarak harcıyorsunuz?
O koltuklara oturken
And içmiştiniz namuslu olmaya!
Şimdi neden
Önce yaradana sonra vatana ihanet ediyorsunuz?
Koklamayı bilmediğiniz bir çiçeği
Neden toprağından koparıyorsunuz?
Dedim Ahmet abi..
Belki bu gece
Tutuklanırım,
Belki
Sehpada can veririm sabaha karşı,
Belki de
Bir manga ünüformalının kurşunlarına göğüs açarım,
Ya da tanıdık bir ölüm gelir,
Kim vurduya giderim
Bir gece yarısı sokak ortasında, babam gibi,
Bu akşam
Şöyle doyasıya sarılalım ayrılırken,
Ahmet abi
Belki yarın dönemem geri...