kavgamız kutsaldı her zaman
sırtımızda taşıdık bütün yükünü
bütüne ulaşmak hırsımızın bir ürünüydü
yenik düşmemek içindi her şey
bütün yeniklikler kara lekeydi şanımıza
ve efendi olduğumuz her dakika
bir leke sürüldü namımıza




sende emin ol Brüka
suyumu kazanıp içtim
önüme koyulan her aşk parçasını
bütün uzuvlarıma pay biçtim
ve hepsi yedi bir ekmek arasına
giderken en önden
göremedim Brüka yenik düştüm sevdasına
bir kara leke oldu işte çatıldı kaşlarıma




bu kaçıncı kavgam saymadım
içimdekiler harici
bir devrim çoktan koptu içimde
boş şarjörlerle korkutuldum Brüka
namlusu daima nefesimde
ben zaten çok önce ölmüştüm
sağ çıkamadığım bedeninde




bana bulaşırsan suçlusu ben olmam kahrının
kalbin takılırsa canıma hesabı sorulmaz aşkının




yüreğim sele giderse sorumlusu kim bu taşkının
ellerimle boğduğum kanıydı bir başkasının




lekesiz şanımız her gün artarak kirlendi
sessizlik oldu sanırım
bu çetenin lideriydi
sensizler ordusu düşman oldu hep bana
sen söyle Brüka üstümüze leke fırlatan kimlerdi
zamanın kahrını sınırsız yiyenler
aşka bulaşmadan kirlenenler
sevenler,sevilenler
ölüler kervanına hangisi geldi




’Sinirimin çocuğuyum bu aralar mutluluklarım uçurtmamın ipinde’




zamansız geldim bu dünyaya
belki de biraz geç oldu
hissettiğim kadarsa eğer vaktim
hayat onların dediği gibi objektif değil miydi
ben mi abarttım
bu kadar önemsizse eğer
içi boş her şeye bir ben kattım
ve anlamsızca girdiğim çukurdan
dışarı beyaz bir zarf attım
kukumav kuşları yeşili sever
onlar için uzattım
bir ben vardı
ve yeşilin fazlası zarardı




anlaşamadığım hayat mıydı yoksa
kavgalarım yaşantımın yapı taşı değildir
ibadetlerim eksik kalsa da
aşk küfrün direğidir








’Aşksız ibadet edenlere’


Ve


’Kavgası mukaddes olmayanlara’