Yok mudur gençlik çağı? Eserdi kavak yeli.
Bakmadan halimize arardık hep güzeli.
Sığmazdık hiçbir yere sanki bir bahar seli.
Koştururduk gün boyu, ıh demezdi azalar,
Yaş kemale erince kesildi bak cezalar.

Tertemizdi sevgiler, alımlıydı genç kızlar,
Bakışırken göz göze can yakardı o nazlar.
Hayatın baharında yaşanırdı ilk hazlar.
Ne göz görüyor şimdi ne kulak duyar oldu,
Hanenin odaları torun torbayla doldu.

Küsmüş olsak bir kaç gün can atardık barışa.
Bilmezdik hiç nefreti, koşardık hep yarışa.
Ölçerdik boyumuzu belki beş on karışa.
Metre bulduk ne çare küçülüyor bedenler,
Yol gösterir bizlere öbür yana gidenler.

Kim kimin sevgilisi? Duyardı sağır sultan.
Beklerdi gece gündüz köşe başı oturan.
Anaların elinde sopa var ki kocaman!
Körelmiş arzularla ayrıldı bak odalar!
Muhtaç kaldık bir sese, O da bizi öteler.

Yeterliydi bakışmak sevişmek ardan öte…
Öperdik yanağından dokunmazdık alt kata.
Çok sürmezdi her sevda yoktu aşklarda rota.
Kaldı mı ki acaba o kalplerde yerimiz?
Sönüyor günden güne gözlerdeki ferimiz.

Öğütürdük ne bulsak, acı tatlı her şeyi.
Ne dinlerdik ağayı, ne de zengin bir beyi.
Özgürdük sokaklarda içersek birde meyi.
Almıyoruz tadını yediklerimiz farklı,
Ne çaylar tavşankanı, ne kahve yandan çarklı.

Sakindi mahallemiz bizimdi boş alanlar.
Darılırdı bizlere oyun dışı kalanlar.
Geç kalınca evlere hazırdı hep yalanlar.
Betonlaştı şehirler sıkıştık kutulara,
Karanlık sokakları terk ettik kötülere.

İçerdik sigarayı çaktırmadan hocaya.
Tuvalet penceresi dönüşürdü bacaya.
Türlü türlü entrika saklanırdı geceye.
Sıkıyorsa iç hadi sigaradan bir tane,
Çekilmiyor yaşlılık gerisi hep bahane.

Bozardık oyunları nedenleri küldendi.
Kurardık hayalleri yorganımız çuldandı.
En zarif hediyemiz çaldığımız güldendi.
Olmasa da lüks yaşam huzur vardı bizlerde?
Yaşarız anıları dünden kalan izlerde.

Mehmet Macit
15.03.2016
Samsun