Geceden kalma hüznün tütsüsü
Dedem kokar sigaramın küllüğü
Kızarken ona içme diye
Tiryakisi olmuşum sinsice
Boynunu saran lacivert atkısı
Mavi gözlerini daha da ortaya çıkarırdı
Kapı kirişine takılı yeşil pusula
Diyaliz izleri kol damarlarında
Ne zaman gelse merkezden
Bahsederdi boşalan sedyelerden
Derdi “bizim sedamızda verilecek karşı camiden”
Son ses sala ayrılış dertten sevinçten.

Siyah beyaz fotoğrafı kaldı elimde
Sihirbaz gibi boyuyorum gözlerini maviye
Ağlıyorum, gurbet, son anını esirgedi diye
Torununu görmüş müdür?
Açıktı mavişler kefenin içinde
Bakıyordu hoş geldin dercesine
Boş değildim dualar dilimde
Acı tatlı anılar kaldı albümlerde
Soyumuzun direğini, konuşturuyorum sessizce
“Bekliyorum canlarım siz yaşayın gönlünüzce”

Günden güne akıl kesemin dibi deliniyor
Hatıralar yıpranmış, fotoğraflar arşive kalkıyor
Mış-lı geçmiş zamanlar musallada yatar
En fazla iki kuşak daha anar
Kütükte otuz yaşında karşılaştığım halam var
Çok küçükken ölmüş ne babam ne halam anımsar
Gülşen isminde halam var(mış) dile dökülen bu kadar.
Yaşıyor…
Yaşadı…
Yaşamış…
Mış…
Mışların da mezarı varmış.

Zühal Z...
31.03.08