Şeyda bülbüllerde şevk yok, sanki gelmiş eylüller!
Bahçıvan göçmüş bağından, ağlıyor gonca güller…

Mushafın açmaz olmuş gül, yaş dökerken dalında!
Aşiyandan çıkmıyor hiç kalbi kırgın bülbüller…

Öyle feryat etme bülbül, sen misin hasret çeken?
Gör, nasıl boynunu bükmüş, yalvarıyor sümbüller…

Bak şu mahzun sarmaşık gül, bağlanacak dal arar!
Zülf-ü yâre değmeyin ki, yanmasın ol gönüller…

Yaşla dolmuş çeşm-i bülbül, nâlesinden güllerin!
Gül-i zardan sanmayın siz, derd-i aşktan melüller…

Gül kanarken andelipler, yanmadan hiç kalır mı?
Yanmayâ görsün de bülbül, savrulur arzda küller…

Karaman-2016/04

TDK:

Bülbül-i şeyda: çılgın bülbül, deli, âşık…
Mushaf: sahife, sayfa halinde, Kuran’ın diğer adı…
Aşiyan: bülbülyuvası…
Nale: inleme, inilti…
Çeşm-i bülbül: bülbülün gözü.
Zülf-i yâre dokunmak: yârin saçına değmek… Mecazen: gücendirmek, kırmak…

Halil Şakir Taşçıoğlu

Vezin: Fâ’ilâtün / fâ’ilâtün / fâ’ilâtün / fâ’ilün