karnıyla gürültüleri dinleyenin günlüğü
mutlu bir boşluğun dans eden çocukları
geçip gidenlerin
gidenlerin üstüne çöktüğü eski ağırlık
yeniden ses veriyor dinleyene bak

tabi ki renksiz değiller
mutlu olmakla övünen denizler her şeyi biliyor
siz onlara inanıp kanmayın
sakın yol almayın binlerce sene

yarin gelişini yağmurun kokusuna adayan eski sevgili
güneşin dalgalanışını hissediyor
diyor ki öpülürken ıslak bir çarmığa gerildim
neler neler dinledi gözlerinizde aklım
sevinçten ağlayan ipek böceklerine döndüm

ve o kutsal rahatlık dindi
dışarıda karların beyaz dokusuyla büyümüş dokunuşlar verdim sana
yaz akşamlarıyla kardeş sıcak dünyalar
yaprak yaprak son buldular
duyduk ki o denizler bizim değilmiş

geriye dönüp bir daha sevdim
olmayacak çok şey için sonsuzluktan
ne istiyorsun dediler
sadece ölmeyi
ölmeyi diledim.