Bir yola kürek açmışım ki
Yol biter bitse de bitmek bilmez
elinde bir saat tam da kösteki
Zaman çabuk akar ilmek ilmek
Ne mümkün ki tozu tozda silmek
Suyu bu Ağrı etekleri suyla yumaz
Bir ben uyurum zaman uyumaz

Her akşam sürgün kokar her bakışım
öyle keyifsiz öyle mağlup iç yakışım
Sen öyle bakma derine
Gülme sahte ufukların yerine
Beni en yoksul sabah gözler
Bu havada kömür kaldım gözlerine
Beni içim duyar, lakin ellerin duymaz

Bir mahpus kül kokmuş tan yeri
Giymiş en yokuş entarileri
sayım gelmiş bahar yoksul
Büyük bir okyanus gibi usul usul
Dokunuyor yalnız kalemine külleri
Seni bu nurdan sema uğurlarken
Iğdır’da her mevsim her şey için erken

Dokuz kurşun gizlemiş her özleminde
Hepsin birden kokar barut sözlerin
Bir hırçın bakar bir de yoksuldur gözlerin
Kırmızı yakan deseninde mavi var eleminde
ayrılığa bir adım daha yorgun giderken
Sen pahasına biçilmiş kaftan zifiride
Dolar odama uzaklarda kan karanlığı