2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
535
Okunma
kalbimi verdim
yetmedi
sesimi verdim ses olsun diye
kar etmedi
yutkundum
aglayamadım
bakıslarıma ses tanıklık etti
zamanı içtim
gülüyordu ülkem
bakıyordu öyle çaresiz gölgem
karanlıkta
her yerde uzun gölgeler
gizliydiler
minicik yüzlere aldırmadılar
her sabah zehir içiyordum
her sabah aksamın önünden geçiyordum
sabah yoksuldu
sabah sabahtan yoksundu
gözler gülmeliydi
sadece ben arada gidince üzülmeliydi
gözünden damla degil sel bakıyor
gözlerine gelecege mahzun bakıyor
gözlerimden her gece kezzab akıyor
konusamıyordum
konussam bir sey de yoktu
degismedi
degistiremedim
onlara bir avuç gülücük yetistiremedim
sizleri seviyorum
yavrularımm
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz