Yüreğim yüreğini içinde hapsedip
Uzun bir yolculuğa çıkar her gece
Yolu nereye düşer, nerden geçer
Bilinmez ama
Gecelerin sessizliğin de büyüttüğüm
Gönlümün dermansız yalnızlığına
Gecenin zifiri karanlığında
Yürek sesimin her bir teline
Yüreğini yüreğime nakşeden
Aydınlık nağmeler dem vurur

Derler ki "geceler sessiz"
Nerden bilsinler
As olan geceler

Gündüzlerin bilip görmediği
Gecelerin tanık olduğu
Yürekte bitip tükenmek bilmeyen
İnsanı kendi kendine konuşturan
Derinliklerde tekrar tekrar arzeden
Yürek yangını sesler
Ateşli hastalıklar gibi gece nükseder

İşte ey benim
Vuslata ermeyen Sevdam
Seni umut etmek, seni beklemek
Seni yaşamak demek
Yıldızlara, Aydede’ye ruhu teslim edip,
Sonra
Şafak vakti tan ağırırken
Yürekte ki karanlığı
Güneşin aydınlığına boyayıp
Deniz mavisi gözlerinde doğmak
.................................... gibi bir şey

Ne senden vazgeçer
Ne senle vuslata erer
Koca bir şehrin kaldırımlarında
Yolunu kaybetmiş berduşlar gibi
Gelen geçenden medet umar
Kim bilir belki
Sihirli bir el yüreğe dokunur
Dokunabilir diye
Kim bilir.....!!!!

20.04.2016 Ankara P . ÇETİN