4
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
2060
Okunma
‘’Beni çağıran uçurum, uçurum oldu sevdan...
Kaçmam...
Yok saklanmam başından-sonundan, korur bizi...zaman...
Kim söylemiş son diye, olmaz diye, kanar diye...
Anlatma...
Anlamam...
Aşk varken; sözlerinde, düşlerinde, yeniden doğmak gibi nefesinle, çoğalıp sevginle...
İsteme...
Durdurmam...
Kim söylemiş son diye, olmaz diye, kanar diye...
Anlatma...
Anlamam...
Büyüt beni; gözlerinde, ellerinde, yeniden ses oldun sözlerime, gücün saklı içimde...
Vursunlar...
Ağlamam...
İster bahar, ister ayaz...
Yolum seninle...
Duysun dünya, karşı dursun, düşsün peşime..’’
Aşk duru bir ırmak,
akmayı sevene
Aşk içli bir deniz,
hem çoşkulu hem sessiz
Aşk kitabın orta sayfası,
öykünün en ustalaşmış yarası
Kudreti insanın,
aşka düşünce çıkar meydana
Sözlü bir nefes ,belki gece bekçisi
En uç çalımı yaşama
Aşk güneşi batıdan da doğurur
ve batırır da kiraz ağacının gölgesinde
Ahmak ıslatan o yağmurlar var ya
Baharla sevişince
Düşüyor çekirdeğe narın sevdası
Sorma
Bu gece yine fotoğrafına bakıp uzun uzun havalar söyledim
Göğsüm yarılırcasına
İşte bu öyküde yazılıyor an be an melekler meclisinde
Gürültülü bir yalnızlık oturuyor masamda
Ateşin gölgesi şurada kıvrılıp uyumaya niyet ediyor
Kadehler inzivaya durmuş, onlar da özlüyor seni besbelli
‘’Aşk değil bu ,aşktan da büyük bir şey’’ demiştin ya hani
İşte tüm düzeneği bu sırlanmış öykünün,
O sözün hatırına yürür..
Ki ben kedere uğramam diyordum bir daha,
…
Sonra..
İnsan.. aşka düşünce..
Olmam dediği her şey oluyor
Yapmam dediği her şeyi yapıyor..
… Çünkü sen varsın ..
Aşk insanın mayasıdır
Kaçamaz kalbinden
Ben çok deniz geçmişimdir
yüzmeyi iyi bilirim
Velhasıl
Gözlerinde engine düşüp boğulmak
Benim seçimimdir ..
Yas tutma
Aşk ..
Sibel Eşiyok
5.0
100% (8)
Cevap Yaz
