Uçmak bir kuşun kanadında
Uçmak bilmediğin kapı pencereye
Konmak bir akşamüstü kederli bir adamın
Anılarına
Issız ve durgun bir göl gibi kederli
Bir mevsimden geçerken
Sayısız bıçak izi sırtında

Saklan ve s/aklan dedi kimsesiz
Yolda
Bir dilenci
Ah kim s/aklanmış ki aşktan
Ben bir hüznün bekçisiyim yüzünde duran sevgilinin
Ben özümden ayrılamam
Kardeş var ortada kendini düşman sanan
Özümde sözümde birlik içinde
ah aşkıma minnet

Sazın sesi,
telin sesi,
ah ağlatır beni canım sesi
Türküler doğrulur can havliyle
Ne seyran etmiş ki gönül
Aşkından özge,
beni pervaneler p/aklasın
Yemin olsun ki
Öldüm aşkından gözüm açık

Melal bir aşkın en öznesi vurulurken can sesine
Ah akşam üstü güneşi
Sanma ki
Gözlerinden batar sevgili
Senle gelen kedere de eyvallah

Yara aldım, kara’landım
Olsun
Bu da olsun
Senden gelen her adıma talibim
Kimse bilmesin dünya devrilse de çizgisinden
Sen bil ..

Kara sevda ne imiş anladım
Nefesin kesiliyor belli belirsiz
Bazen neyi beklediğini bile bilmiyorsun
Sadece bekliyorsun
Ve herkes
Yağmalıyor aşkını
Yine de vazgeçmiyorsun
Herkes üstüne üstüne atıyor taşlarını
Hem de bilerek
hem de isteyerek
Ahh sevgiliden gelmiş gibi
Ona da eyvallah diyorsun

İnsan ne çok büyüyor aşkla sevgili
Sana kavuşmak ne büyük lütuf
Sana aşık olması bile
Ne güzel…











SİBEL EŞİYOK