pürüzsüz bir aşk sanıyorduk bağrımızda yanan ateşi resimsiz fotoğraflar vardı içinde gözlerimizin okyanuslarda arınmış bir yüreğin arzusu parlıyordu fosforlu yüzünde ayın porselen gibi
uyduruk bir masalın kahramanları olduğumuzu merhemi olmayan yaraların açıldığını içimizde odaların bir bir yıkıldığını sürüklendiğimiz sözlerden esen fırtınalarla yazdı çok geçmeden cehennem zebanisi tenimizi yaka kanata
dudakların kurumuş kıpırtılarında uçuşturduk duaları ardı ardına tutunup doyumsuz zamanlara oysa çözülmüştü ilmeği bağlanmış bütün dileklerin ve kurumuştu ağaç
susuz topraklar gibi bereketini yitirmiş sevide saklı kaldı söylenmemiş düşler ormanların yarınsız ıssızlığında kayıp yağmurlara adak edildi bütün yaşlar uykusuz gecelerin sonsuz zalimliğinde vurgun yerken ayrılığa yenik düşmüş gitgide uzaklaştık…birbirimizden ve dahi kendimizden
neden sonra geçti zaman aldırmadan yakarılara umursamadan ruhun karanlık sokaklarda yok olmasına sinsi ve sessiz bir o kadar da
şimdi en saf en masum özlem dolu eve gitmek istiyorum ama viraneler bile uzak artık boynuma vurulmuş yalnızlığımla bana
ve üzerimde sensizliğin insafsız yorganı ne gün umurumda ne gece aşk benden çekip gidince
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
yorgan şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
yorgan şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Kalemin susmasın
________________________________Selamlar