YAKARIŞ

Yad eller de öksüz kaldım
Ruh yoruldu!
Gönül yoruldu!
Yürek yoruldu!
Kalmadı ayaklar da derman!

Dertler yumağı gönül evime,
Ateş olup düşünce,
Seyyah olup yollara düştüm!
Yoluma çıkan tüm dervişlere,
Sorgu-sual edip, yalvarıp yakardım da
Çare bulamadılar yorgun düşen,
Bu aciz kuluna!
Duymadı hiç bir kul feryadımı,
Çığlıklarım, öksüz, yetim kaldı!

Sana yöneldim,
Yalnız Sana açtım ellerimi
Dert bende, derman sende..!

Derdi veren Allah, dermanını da verir misin?
Duyar mısın sesimi?
Yüreğimden gözlerime akan,
İki damla gözyaşını siler misin?
Can verdiğin canımdan can iki fidanımı,
Gölgen de yeşertip büyütür müsün..?

Yakarışlarım yalnız Sanadır..
Yeri göğü yaradan
Hikmetinden sorgu sual olmayan...
Yüce Rabbim!

Biliyorum,
Garip bir yolcuyuz dünya evinde
Gün gelecek vuslata ereceğiz!

Tek gayem dünya evinde
Yürekten gülüp, güldürmekti..
Çaresiz kaldı tükendi artık nefesim!

Halbuki
Nefes dediğin neydi ki bu handa?
Senden gelecek bir üfürük değil mi?

Ahireti unutup
Dünya malına tamah edince
Gafil kulların olduk bir anda
Unuttuk, unutuldu!
Topraktan gelip, toprağa gideceğimiz gün!

Biliyorum,
Bu bi-çare kulun,
Virane gönlün,
İlacı Sen de!
Bekletme sal gayrı,
Hakkımda hayırlı olan nasibi..!
Yüce Allah’ım!

Hamdü Senalar Ola..

15.02.2025 Ankara P.ÇETİN