Ah zaman sızım
Açık yaramdan sızan mavi
Güneşime doğan özgürlük hissi
Bölünmüş
Parçalanmış
Örselenmiş ruhumun ıssızlık izi
Ada misali

Yanıma düşende
Geçmişliğimin kararmış rengi
Aldığım düşüncemin tek başına kalmış
Savruldukça rüzgârda dağılmış
Toz topraktan nadasa bırakılmış
Dinlenme faslı geçmiş
Şafağa sığınmış
Ben gibi
Benden gelecek tarifin dilsizliği

Lal olmuş kelimemin kendine isyanı
İnfazı yanacak bir suçlu gibi yazılışı
Yahut yasaklanmış düşüncenin
Bedenden süzülürken günaha yaslanışı
Ve yanmaya yakın dururken
Vuruyordu yüzüne utancın kızıllığı

Ah zaman yalnızlığım
Hücrelerimin içinde gezerken
Vurgunluğunun sevdası
Yaşamak sancısı
Elinden tutup hayatın acısını
Yârin yüreğinden atıyordu
Umudun bekçisi olmuştu
Ölüm kıyısında
Her gece sabaha yakın anda
Benleri vurup siz oluyordu
Kan sızınca ruhundan arafta boğuluyordu

İşte böyle be can
Vurulurken ben şah damarımdan
Hayat zor gelir gitmelerin ardından
Nefes almaya yalpalarken ömrüm
Bahar üşüyor
Suretinin arkasına gizleniyor
Tomurcuk gibi henüz yeni açmış gençliğim
Kar sonrası dona uğruyor

Dökülüyorum be can
Ben ıssızlaşıyorum
Sevda diyemiyorum
Sevdasızlık sevdama teğelleniyor
Kopuyor
Dikiş tutmayan hikayem
Zamanla zik zak çiziyor
Aslında hayat diyorum
Bir o beni bilmiyor

Bir de ben
Bir de ben hani
Parkta koşup salıncakta düş sallandırmasını unutmuşum
Belki de tanıyamamışım
Beş kişinin payından düşen esareti yaşarken
Ah be can
Bir sen biliyorsun beni
Bir de ben yaşamı bırakıp giderken ki halimi



e...