Her şey bir sözle başladı
şiir hayatın tamamlayan yanı…

çok öldüm,
gömüldüğüm görülmemiştir
sık sık yıkanır bedenimde acı
dualar eşliğinde geride kalanlara salavat getirerek.

mürekkebin hokkasına
batırıp batırıp yazıyor
damla damla söz biriktirip
kitaplaşıyorum yine
yazsam hicran
konuşsam dilim kargı
anne maviler de solar mı?
deniz, gökyüzü hep aynı bak
mavi saydam mı
insanlar mı yalancı…

kaç kez giyindim bayramlıklarımı
babam ne az okşadı saçlarımı
sen uzağımda kokuyorsun
direği sızlar insanın
d /erdin
doğruları nasıl bilirdin anne
bahçede bir çiçeğe koydun adımı
sen okşa yapraklarını
gelir rüzgarla bana dokusu, kokusu
dokunuşunun…

bu günlerde
gözlerim uzaklara yatıyor
söz kesiyor avuçlarım
ne zaman baksa denize
gözlerimde koca bir özlem dalgası
kınalı ellerinden geçiyor yüzüm
dokunsana bana yine.

göllerde bir çiçeğe düştü gönlüm
ne zaman açsa bahar
beyazı düşer tenime
bir kurbağa sesi böler sevinci
bak bu gün de uykun yok gözlerim
sokaklara çıkma vaktidir
düş alıp gelmek var ya
buhar olmasalar.

yağmur yağdığı kadar ıslatır
çok yürüdüm gözlerimle
her sokak çıkmaz
her taş sert
şimdi şehir yanıyor
alevi avuçlarımda
insan olmak ne zor anne…

hayat fotoğraf gibidir
ne çekersen o kalır elinde
arabını sakladım
gelince gösteririm…

gitme vaktidir riyanın rüyası gözlerinden
öptüm yine beklerim…


...

Şiirler sana emanet tari/f /h /siz...