Cantanem…
Biliyorum bundan sonra,
Acılarım ağır gelecek toprağa,
İhtilal görmüş ne kadar sokak varsa dudağımda,
Hiçbir iklimde, hiçbir çiçek erişemeyecek bahara,
Kokularını rüzgardan sakınan tomurcuklarıma,
Şarkılardan arta kalan nakaratlarıma,
Kimsecikler dokunamayacak…!

Birtanem…
Ben zulamda sakladığım özlemle,
Matemlerimi patika bir yola bıraktım.
Yorgun argın yürüyorum izbe sokaklarda.
Gamzelerimin çukurlarında yuva yapan kuşlara.
Ve… Avuntularla dolu yalnızlıklarıma,
Sığıntı oluyor artık yokluğun…!

Nurtanem…
Ben yoruldum…bitap düştüm,
Öyle bir hale geldim ki;
Sensizliğim sivriliyor boşluğa,
Dünüm önceki günden laçka,
Yalnızlığım dokunuyor avuçlarıma,
Bir yağmur damlası gibi,
Düşmek istiyorum artık koynuna…!

Sevgilim…
Tüylerini okşadığım kaya kuşlarına,
Bahardan güneşi çalan topraklara,
Aksak ayaklı umutsuzluklarıma,
Merhem görmemiş yaralarıma
anlatıyorum derdimi.
Bir onlar bilsin bunu, bir ben, bir de sen….
Bil de…hüzün renklerime sakın dokunma !
Birde… yüreğine sığınan çığlıklarıma…!!

Müşteba Güneş