I.
Kayıptı zaman,
kapımı çaldığında gözlerin
sevindi,
evim, gökyüzü
çatıda martılar
Marmara güleç
Yeditepeli şehir
sevgiler evi
ev sevgilileri bekler
bir de deli sahili…

II…
düşe bağdaş kurar
otağında yatardı beden
sözle çözülür dil
dizlerim dizelerle çöker
su damlasından doğar
yeniden damıtır sevdayı
denizin mavi tanrısı
açıldıkça gölün göğsünde nilüfer
sazlıklara ıslık asar
durmaz ne ses ne renk
ne şiirde imgelem…

III.
aç karına dinlerdik sabah ezanını
duaya katık düşlerle
kaç rekat eğildi kim bilir
ömür acıya.
yüzüne sevgi sürülen ışık
secdede kalan son dua
son umut
son inanç
son dinde kutsanan aşk
ışığı kuşatan kelebek neyse
sessiz pırıltılı söz yolcusu
göllerde uçar dilek kuşları
ağzında bir sevda dalı
üstü başı bahar sarmaşığı
hasret ayrık otu
nadasta kalan
yürek tohumu
ekme vaktidir bahar ayı
serp ne varsa toprağın sinesine
haydi bereket vere…

IV.
adım ne mather ne kybele
insan içindir aşk
adı her neyse kimse
“aşk iki kişiliktir”
ne sarhoştur ne ayık
haktır göğsü
helaldir aslı
nesli sabırdan
gönlünden aşk emziren
taş değil ki yürek denen
sevmişlik kumdan kaleler
martı kanadında selam
çift kürekli sandal
yelkenli düş
çık artık sefere…

V.
yansıyan aslıdır gözlere
göllerin son yüzünde bahar
iki mumda alev tutuşması
elinde kandilli su perisi
damla damla maha...

kapı!

hoş geldin...