doymayan gözlere toprak çanağı
inanmamakta haklı şair anaların çocuk doğurduğuna...
bu dünyaya getirilen ancak kahır...

kara bulutları dağıtsın isterdim bir şiir olsun da..bir şarkı olsun da...
ama..
kaypak olmasın dönek olmasın tamahkar olmasın isterdim hani insanların çoğu...
ama..
hani iyiler olacaktı çoğunlukta
hani iyiler kazanacaktı elinde sonunda
ama..
biliyorum masal değil bu dünya...



çocuklar niye karaya vuruyor!
neden soğukta donuyor elleri ayakları!
çocuk onlar ama...

analar acıyı karınlarında taşıyor
sancıyı ise gözlerinde...
yaşanıyor yaşanmasına da..
da...

savaş sadece bayrağı yakılanların,
evleri yurtları talan olanların mı ülkesinde ?

ya kaleyi içten yıkanlar?
ya amaçsız şuursuz yığınların altında kaldığı şu enkaz...
ya umudumuz nispetinde çoğalan kötülükler..

ya ümmetten bihaber, milletten bağımsız olanların ülkesindeki savaş
içimizle kendimizle olan dertlerimiz...
sevme anlayışımızdaki hoyrat farklılıklar
yalanı doğruya doğruyu yalanla zehirleyenler...
kitleler,kitleler....
holigan,fanatik,önyargılı...
Âma kitleler...

savaş benim ülkemde
savaş yürekleri olanların yüreğinde!
vicdanında,dimağında...
savaş insanın kendi nefsiyle esas,
iyi olanın işte orada kazanması dileğiyle..