hicrandan vuslat veren ada’m
özlem
Hamza gibi beni bin parçaya bölsede
sen/de/liyorum.....

kaçıncı dar ağacına sallanışım kim bilir.......

mevsim, bir cemre yoklarken menzil sen
avuçlarımda yokluğunun yoksulluğuyla karada bir balık....
ağzı Meryem’in susma orucunda.

bir mart gecesi küçük kelimeler çıkageliyor
s/bana dair...
tek bir soluklu gül/ümse de ne mutluluklarım peşin sıra geliyor


kanamalı Nil’e gözlerimden çoçukluğumu attım.
gül kurusu kokan mısralarım
Boğaz’ın üstünde ayıkladığım onlarla gümüş pullarla
cam kenarı susuzluğuma ram olsa da
vardım, sana
yar’alandım.





karasallığım,
Kurumuştu şiirlerim,
Çatlamıştı satır boşluklarım

beni, sana giydir
ört şarap k’okunu k’adın...
Özlemine susadı üşengeç yaralarım.


gordion

12/03/2016