Gülüşünü sevdim, sesini sevdim
Yüreğime dokunuşunu sevdim
Yüreğimde duruşunu sevdim
Yalnızlığımda var oluşunu sevdim
Bazen hayaller kurdum uçsuz bucaksız
Yaşamak, sevmek istediğim şekilde
Beceremedim bir türlü yer eden varlığınla
Sonra vazgeçmeden yeniden yeniden denedim

Hayallerimden gemiler yaptım bıkmadan
Denizlere alabildiğince yelkenler açtım
Fırtınalar hayallerime dem vururken
Her defasında hayallerimin batışını izledin
Çok ama çok ölümüne seviyorum derken
Bir de gördüm ki bir kenarda unutuvermişim
Sonra bir baktım ki hayatın en acımasız
Yerinde tek başıma yapayalnız kalmışım

Bazen öyle karışık hal aldı ki sevdam
Her şey anlamını yitirdi birer birer
Ne istedim, neler kaybettim dedim
Kendi kendimi sorguladım durdum
Şimdilerde ise hayaller kurduran sevdanın
Peşinden amansızca koşmuyorum artık
Yüreğimi hayallerimi, boşluğa sallarken
Bu hayatta vazgeçtim aşktan, sevdadan

22.02.2016 Ankara P.ÇETİN