4
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
1102
Okunma
K’okun ki s/atır başlarımı sırtlanır kadın,
K’alemi kendi haline bıraktım birkaç su damlası
ve
o boşluk çocukluğum,
k’adınlığım
doğurganlığım ....
Kağıttan gemi yapıp Haliç’te unutulan bir padişah gelir, Boğaz’a
elleriyle bir yok oluş çizdi,
İsa’nın acısıyla gözlerindeki cennette.
Kirpiklerinin ıslaklığı amonyakla guslenır
y’oksun gözlerimde.
Yokluğunun yoksluluğunu yaşatma bana k’adın.
Büründü, İstanbul kara peçesine
kaldır beni
ve
düş s’enli düşlerime..
Gümüş pulları ser seyrik kokulu gökkubeye
gel K’adın.
Velhasıl;
Gül’dün/m mü k’adın.
B’ayım sın..
avuç içinde sakladığın şarabı içmek isterim, çıplaklığıyla k’adın.
gordion
13/03/2016
5.0
100% (10)
Cevap Yaz
