Yaşamın uçuk pembelerine inat
Siyahlar süzülüyor şimdi
Çocuk yüreğimin kuytularında.
Dolanıp duruyorum tufan olmuş denizin fırtınasında
Bilmem nedense.

Belki
Bir bahar yoksunluğu benimki
Kararan kışlardan kalma.

Yaprakları savrulmuş bir ağaç gibiyim sanki
Kanatları kırık bir serçe
Uykusunda dolaşan yarı serseri bir çocuk
Hani
Laf anlamazlığı,söz dinlemezliği ondan yüreğimin.
Bilmem nedense.
Çocuk işte .

Ah ah. Gülüp de gülüyorum diyemediğim
Duyup da duyuyorum diyemediğim
Dizelerinde yandığım
Şiirlerinde söndüğüm
Canına yandığım hayat.

Bir kördüğüm olmuşsun sanki zamanın akışına inat
Bilmem nedense.

Bazen
Ateş ırmağı gibi dolmuşsun gönlüme
Hasret hasret.
Anlaşılmaz diyarların tenhalığında ses olmuşsun yüreğime
İsimsiz bir şirin kafiyesiz cümlelerinde hece hece
Anlaşılmayı beklemiş
Gri bir bulut gibi çökmüşsün hayallerime.

Oysa,
Oysa sevdim ben seni
Bilmem nedense.

Türküler yaktım sevdana
Ilgıt ılgıt esen seher yeli oldum saçlarına
Sevgi oldum gözlerinin düştüğü her yere.

Of hayat, uzağımdasın
Yokluğun buz üşüten
Yokluğun kor ateş, yakar derinden
Daha ne yapmalıyım beni sevmen için
Kaç cemre düşmeli daha yüreğimden
Daha kaç yazlar geçmeli, kaç bahar
Isınmak için yeniden.

Kaç hasretler uçurmalı vuslat semalarında
Sessiz kalbimden.

Hey sen
Uğruna ömrümü verdiğim
Usanmadan hep izini sürdüğüm
Gözlerimde büyüttüğüm, yüreğimde öldürdüğüm
Ayaz bahçemin solgun gülü
Mavilerimi kirleten isyanımın sancısı.

Bir kumarsın sen oyun masasında
Benim hep kaybettiğim.
Bilmem nedense.

Biliyor musun ?
Daha ilk el açıldığında yenildim sana ben
Tek yaptığım
Durup durup şiirler yazmak oldu
Yüreğimin en can yerinden
Her gece
Her gece bir şiir kanadı kalemimden.
Bilmem nedense.

Yüksel Beyocaktan