Ucuz bir bar taburesinde
yaslamışsam sırtımı boşluğa

sarıldığım umutlarım saçılmışsa
tahta kurularından arta kalan bir masaya

ikisi boş üç kadeh arasında
gölgeni kolluyorsam gözlerimin ucuyla

aynı sokağı iki ayrı uçtan pusulamışsa yokluğun
gözlerinsizlik en çığırtkan halleriyle
yokluğunu haykırıyorsa iki duvar arasında

cırtlak sesli bir rockçı
ölümler çıplak gelir diye bağırıyorsa
Erkin koray edasıyla

ölüm bir tinerci kadar
yakın geziniyorsa boğazıma

her sigarada
bir adım daha yaklaşıyorsam sonsuzluğa

gün ışıklarını hala vuruyorsa
ayık kalan yanlarıma

sarkaç adımlarım son buluyorsa
sakızağacında bir taksinin arka koltuğunda

soytarı bir bakış atıyorsam
Beyoğlunda bir geceden arta kalan yıkıntımla, ardıma

ve bunca hengame arasında
Annem bekliyorsa hala mutfak camında

ve gülümsüyorsa gözlerime ve ölmemişsem hala

işte
o zaman anlıyorum
boyutsuz bir sevdayla
hala vurgunum sana

sen ister anla
ister anlama...