Ağzı Süt Kokan Kederler
Ağzı süt kokan kederlerimle
Bir hatır kapısına bırakıldığımda Başım düştüğünde on sekizimde kaldırımlara Devrik bir yeri mesken edindiğimde Ergen kemiğiydim bu şehrin Kırık bir değnek bile yoktu tutunacağım Ve hiç geç kalmamıştı hüzün Toprak kokulu saçlarımı sıvazlamak için... Ben hiçbir zaman aşka yakın Yaşamaya uzak kalmamıştım bu kadar Korkmazdım hiçbir şeyden Kalmasaydı bu ürkeklik çocukluğumdan yadigar.. Yola saldığımda yılları Siyah patiklerime takıldı ayakların Kimliksiz aidiyetsizliğime Ne hayat hak tanıdı yaşamaya Ne de aşk sevmeye sevilmeye.. |
Bazen ilaç niyetine okuruz şiiri.
İşte öyle.
Tebrikler kaleme.