Melodik Aralık
Boyası eski kırık dökük bir pencereydi
Bir tek güneşinin rengine aşıktı kalbim Renkler gökkuşağı gibi dururken karşımda Bir tek senin rengine kapılmıştım Işıtırdın ama nasıl Isıtırdın ama nasıl Nasıl bana karışırdın bilmeden Bir tek seni beklerdim ayazda boranda Çivisi çıkmış yalan dünyada Bir evim sığınacak bir limanım olmasa da İçimde çiçekten bahçeler masmavi sular biriktirmiştim sana Gül bahçelerini denizleri kıskandıran Şiirler yazıp şarkılar bestelemiştim Bir işçinin alın teri gibi helal belledim Şahidimdir notalar kalemim Süregiden bir portenin başındaki sol anahtarı gibi sevmiştim seni Ve hiç kimse senin kadar bağlamamıştı kendini Ve bil ki hiç kimse benim gibi bağrına basarak sevemezdi seni İsimsiz bir devirdin Çarçabuk geçer biterdin Hep aynı minvalde hiç değişmeden Tek bir iz bırakmadan geçer giderdin Senin yokluğunda bir arı kovanına sıkışıp kalırdım İğneler batardı her yanıma Geceler suskun olurdu Ben bizi düşünürdüm anlatırdım Dinleyenim yoktu Sen tüm sesleri susturup Yalnızlığımla beni başbaşa bırakıp çeker giderdin Bunca acılarıma beni yok edişine rağmen Ben hep seni severdim |
Değerli kalemdaşım,
Sözlerinizi beğeni i,le okudum,
Kaleminiz kavi ilhamınız daim olması temennisi ile,
En kalbi duygularımla esenlikler dilerim.