Üstad Necip Fazıl'ın Hayatı Sahnelendi!

İzmit Belediyesi Kültür ve Sosyal İşler Müdürlüğü Yetkilileri Necip Fazıl Kısakürek’in şimdiye kadar kendi yazdığı eserlerin sahnelenmesiyle anıldığını, bu oyunda ise onu anmanın ötesinde onu yaşatmak ve yansıtmak için ona yakışır bir şekilde mücadele dolu hayatından kesitlerin yer aldığı tiyatro oyunu ile farklı bir oyun sahneye koyduklarını bildirdiler.

Yaşlısı, genci oradaydı
Çocukları tiyatroya götürme imkânı her zaman mümkün olmuyor. Zira ya içerik açısından uygunsuz ya da tamamen saçmalıklarla doldurulmuş şeyler çocuk tiyatrosu diye yutturulduğundan tam emin olup bir oyuna gitmeniz hayli zor iş (benzeri mevzuların sinema içinde aynen geçerli olduğunu söyleyebiliriz). “Üstad” oyununun halka açık ve yaş sınırı olmaması hasebiyle bu fırsat kaçmaz diyerek oyuna gittik. Bizim ufaklık sıkılır mı diye biraz tereddüt ettik lâkin salonda başka çocukları da görünce bir nebze olsun rahatladık. Aynı zamanda orta yaşın üzerinde, hatta hayli yaşlı izleyicileri de görmek şaşırtıcı olsa da güzeldi.

Yersiz sorulara yerinde cevaplar
Oyun tam olarak bir tiyatro oyununun sahnelenmesinden çok, Necip Fazıl’ın hayatından önemli detayların belli bir devamlılık gözeterek ortaya konmasıydı. Abdulhakîm Arvâsî ile muhabbeti ve onunla tanışmasının yaşantısına yaptığı tesirle gönül dünyasında hissettikleri... Ardından elbette hayatında önemli bir yer tutan mahkeme diyaloglarını es geçmemişlerdi.
Son derece nüktedan Necip Fazıl’ın nüktelerini, ayrıca onu alt etmek için sorulan sorulara her zaman muhteşem zekâsı ve hazır cevaplılığıyla verdiği karşılıkların sahnede canlandırılmış şeklini görmek doğrusu ayrı bir tecrübe ve büyük keyifti. “Özel aracınız yok mu?” diye soranlara; “Ona en son bineceğiz!” demesi, Nazım Hikmet’ten bahsederken “Nazım aymadı ki aydın olsun” demesi ve birlikte bir sohbetleri esnasında Nazım Hikmet’in ona oruç tuttuğu için “bir deri bir kemik kalmışsın” dediğinde ona “senin çok sevdiğin Fransızlar ne demiş; yaşamak için yemeli, yemek için yaşamamalı” diyerek ders vermesi... Sonrasında Nazım Hikmet’in ise “ya nereden buluyorsun bu lafları” dediğinde “hem Nazımsın hem Hikmet, bil bakalım nereden buluyorum” cevapları gibi daha bir sürü nüktedan cevapların yer aldığı harika bir oyundu açıkçası. Aynı zamanda aralarda kendi sesinden şiirleri de dinlediğimiz ve eşlik etmeden de duramadığımız sahneler mevcuttu.

NFK’dan nükteler
Bir ara oğluyla birlikte oturdukları sofrada yıkanıp, iyice temizlenmiş içki şişesinin sürahi niyetine kullanıldığını gördüğünde “oğlum yeni bir lazımlık alıp, gelsen de tertemiz olduğu halde içerisine su koyup içmek ister misin?” diye sorması ve o şişenin derhal kaldırılmasını istemesi... Böyle bir sahne size neyi hatırlatır? Bana ilk gelen alkolsüz bira adı altında tıpa tıp bira şişesinin özelliklerine sahip şişelerle piyasaya içecek çıkartan pek “mütedeyyin firmaları” hatırlattı nedense... O’nun ardından ne de çok “ilerleme” kaydetmişiz meğerse. Üstadın hayatından daha birçok esprili ve etkileyici kesitlerin yer aldığı, çocukların bile sonuna kadar ilgiyle izleyeceği ve hatta akıllarında yer tutacak mahiyette bir oyundu hakikaten.
Sırf Tiyatro Ekibini ilk kez izlediğimiz halde çok beğendik. İsimlerinden de anlaşılacağı üzere tek dertleri sadece tiyatro. Temennimiz bu gençlerin bizim için önem arz eden diğer şair ve yazarlarla alakalı olarak da böylesine etkileyici ve anlamlı oyunlar sahnelemeleri.

Üstatlık bu olsa gerek
Oyun esnasında ve sonrasında düşündüm Necip Fazıl Kısakürek niçin bizim için bu kadar önemli? Niye hep bu ismi ve şiirlerini duyduğumda kendimi zamansız ve mekânsız bir yerde hissediyorum. Acaba ilk dilimize ve oradan da kalbimize inen şiirler O’nun olduğu için olabilir mi? Yoksa fikirleriyle tam bir dava adamı olduğu ve bizlere davamızın tam manasıyla idrakini yaşattığından mı? Her anıldığı yerde içimizin titremesi ve sorumluluğumuzu tüm zerrelerimizde hissettirmesi mi ona Üstad vasfını kazandıran yoksa?

Kaynak:dunyabizim.com