Ayiş Hanım

gerçek ismi "ayiþ" olsada
zor gelmiþ nüfus memuruna
"Ayþe" diye yazmýþ kütüðe
garibim her fýrsatta söylerdi
ismim "ayþe" deðil "ayiþ "diye

kimbilir belkide çallý dedemden çektiklerini ismine baðlardý
"ayþelerin kaderi yok kýzým
sonuna gül ekleþende
gülmeyince gülmüyor" derdi

hani "ayiþ" diye çaðýrsalar
çektikleri son bulacak
yeni bir sayfa açýlacak

gurbette anasýz, babasýz büyüdüðünü
gurbetten gurbete gelin gittiðini
hasreti ,kimsesizliði,çaresizliðini
koca diye koca yürekli deðil ,koca elli bir adama
ömrünü hasrettiðini unutacak
dedem deðiþecek anlayýþlý bir eþ olacak
görümcelerin doldurmasýyla yediði dayaklardan
moraran teni,daralan yüreði huzur bulacak

"ayþe" haným
benim için "ayiþ" haným
asil,bakýmlý,görgülü,saygýlý
otururken bile dizlerini kibarca kývýran
bacak bacak üstüne atýnca daha bir haným duran
elinde tuttuðu fincana dudaklarýndan sükut,
ellerinden güzellik bulaþtýran
yetiþtiði ortamýn ve soydan gelen asaletin temsilcisi
tam bir Istanbul hanimefendisi
ayiþ haným,can annanem caným

yýllarýn verdiði yorgunluða raðmen
dedemin vefatýna kadar "of be adam" demeyen
surat asmayan,
yüreði burkulsa da dedemin sözeriyle
asaletinden kimsenin yanýnda aðlamayan

gizli gizli döktüðü yaþlarý tülbentinin ucuyla kurulayan

kocasýna sofra kurup
o yemeðini bitirmeden ,sen de ye demeden yemeyen

kalan yemeði sorar diye tel dolaba kilitleyen

el pençe divan bir yudum su bile içmeyen

kimse bilmezken tatlýda vanilyayý,spagetti makarna ,lazanyayý
annanem piþirdi en güzelinden
yine de kusur bulurdu dedem

konakta bakýcýlarla el bebek gül bebek büyümüþ
evlatlýkmýþ akrabasýnda ama evlatlýk olduðunu hissetmeden
varlýk içinde sevgi ve ilgi ile büyümüþ
sonra çekeceði varmýþ kader onu çallý dedemin memleketine sürümüþ

ilk okula göndermiþler 3 sene okuma yazmayý sökememiþ
beni okuldan alýn demiþ
ciciannesi çok uðraþmýþ öðretmek için olmamýþ
"kafam almadý kýzým"derdi
kimbilir belkide ana baba özleminden

yolda yürürken dedemden beþ adým arkada yürürdü
dedem kýzardý bir adým mesafeyi kýsaltsa

sonradan anladým neden dedemin yanýnda yürümediðini
ananem 1.80 boyunda, 1.60 ya var ya yok dedem
ananem güzel ,çirkin sayýlýrdý dedem
ananemi yanýnda taþýmak aðýr gelmiþ olmalý
rahmetli dedemin boyuna huyuna
bu asalet,bu güzellik çok fazla
arkada yürütmesi o yüzden

hayata tutunmus çektiklerine ragmen
kýrýk kanatlarýný gücü yettiðince gerip üzerlerine
üç evlat yetistirmiþ üçüde birbirinden degerli


dedem tam bir çallý idiyilana bile " imdat "dedirten.

boyu posu yoktu rahmetli dedemin
ama çallý geliyo dendimi millet kaçacak delik arardý þerrinden

benim diyen güvenip"sen"diyemezdi dedeme
korkardý,çekinirdi

gözü karaydý dedemin
onun dediði olurdu her zaman heryerde

ananem ne kadar sessiz ise,dedem o kadar geçimsizdi.
iki zýt karakter senelerce ayný yastýða baþ koydu

dedem yün yastýkta horlarken
ananem yüreðine her gece en aðýrýndan bir taþ koydu


ikiside rahmetli þimdi
dedemi özlüyorum,ama annanemin bambaþka özlemi

mekanlarý cennet olsun

inþallah ahrette üzmüyordur annanemi

dedem vefat ettiðinde annanem çok aðladý
ben de annanem gülsün diye
"çok eziyet etti kalan ömründe üç gün gün yüzü gör niye aðlýyorsun" dedim

cevap teyzemden geldi"gün yüzü görmediki dedende

ne bize babalýk ,ne anneme kocalýk yaptý
onca sene çektiklerine aðlýyordur garibim" dedi

nur içinde yat caným annanem,ayiþ haným yerde deðil nurda yat.

Aysegul Atakli 04.02.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: