MİSLİNA II

Gözlerimin içinde bir çocuk hýçkýrarak
Maziyi hatýrlatýp aðlýyordu Mislina
Umudumun en muhkem kilidini kýrarak
Gönlümü acýlarla baðlýyordu Milsina

Ben efkarýn harcýyla yoðrulup duruyorken
Sen mutluluk tahtýnda saltanata büründün
Gölgeler karanlýkta doðrulup duruyorken
Týpký gölgeler gibi gözlerime göründün

Gülmenin vakti geçti ama sen gül Mislina,
Sen gül ki tek tesellim senin gülüþün olsun
Ne yaparsan yap þimdi gönlüm dönmez aslýna
Gönlüm kendi kendinin benliðinde kaybolsun

Hasrete yoldaþ oldum hicranýn kardeþiyim,
Dostlarým(!) baþucumda sinsi sinsi gülüyor
Mislina bundan böyle ölümün sýrdaþýyým
Gel gör ki ölüm bile ayrýlýktan ölüyor...

Bir gergefin içinde kaybolup gidiyorum
Parsel parsel satýlýp sönüyor umutlarým
Bir elzemin içinde yok olup yitiyorum
Çaresizim Mislina...Yýkýldý hudutlarým

Sorma bana ne olur sorma bana bu rahý
Çözmedim çözülmüyor bu nasýl bir bilmece ?
Merak etme Mislina iþlediðim günahý
Fersah fersah ödeyip aðlýyorum her gece..

Bir gün hasretim diner belki abâd olurum
Belki de fâcir gönlüm konuþamaz lâl olur
Dua edersen bana belki azâd olurum
Ýþte o an Mislina’m tüm hakkým helâl olur

Dileðimdir, her zaman mutlu mesut ol; heyhat!
Viran olan bahçemde simsiyah bir gül düþtü
Þimdi bana hicranla donatýlmýþ bir hayat
Gam kasavet içinde yorgun bir gönül düþtü...
Sosyal Medyada Paylaşın: