akýp gitti kalabalýk kendi üstünden içinde yoktum bu sisli yolun daha sen’li günler özlemindeydim üstünden bütün döküntülerini atmýþ ter’ü taze mavi giysiler içinde deniz gibi hafif dalgalý ýpýlýk bir esinti, bahar kokularý getiren
kadýnlar açmýþ sofraltýlarýný kapý önüne eriþte kesiyorlar, kim daha ince kesecek yarýþýyla bir odada düþ aralarýnda sevdaný inceliyorsun eþliðinde bir kaç bardak çayýn açýp bakýyorsun içi resimsiz kalp kolyene oyunlara sürüyorsun acýyan yerlerini yine de kýraðý çalýyor acý patlýcaný
adamlar adýmlarýný yine kendileri için attýlar doðu’ya döndürülmüþ silâhlar gördüm ahmaklýðýný yürüdü bir buçuk milyoncuklar eþlik etti bir yerlerde bu kepazeliðe birileri yok ettiler kendi kendilerini aðýr bir karagura çöktü üstüme sen bile duymadýn sesimi bana seslendim
en kavuniçi elbisemi giydim sen en sarý gömleðinin düðmesini açýyorsun yukardan elime almaya korkuyorum gömleðini incitirse diye gülüþlerimi birileri var diyor falcý hayatýnda adýný sileyim birinin ömründen, at bi beþlik daha kurt gibi kemirecekler içini seni bu isimler ne zaman yaksan bir lâmbayý onlar söndürecek!
bazlama piþiriyor tandýrýnda Halime abla az az veriyor ocaða kýymýklarý çoluk çocuk daha saçkýda bir partiye takýlmýþ kocasý sonra bir bankaya sonra karýya, kýza
sadece kendi üstünden geçmiyor kalabalýk ezip geçiyor hep, doðuda doðmaya çabalayan güneþi kaç çocuk ölüyor, kaç çocuk sürünüyor ekmeðini kapýyor batý elinden sonra özgürlüðünü sevgiyi
sevgi dilencisiyim camiiden, kiliseden, sinagogtan çýkanlardan istediðim bu!
11. 01. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.