Nemliydi gözlerim uzaklara bakarken, Vahalar görür oldum senin yokluðunda. Yüreðimde çýra oldun yýllarca. Beni býrakýp gittiðinden beri Terk etmek istedim bu þehri… Sen gelecektin… Gidemezdim…
Oysa yüreðim ýsýnýrdý her nisan yaðmurunda Yaðan yaðmurla ýslanan caddelerde, Yapayalnýz mecnun misali ben, Dolaþýrken avare… Damlalar gözyaþlarýma karýþýnca… Yanaklarýmda buluþunca yaðmurla… Bir vuslat yaþamýþým senin yokluðunda… Seninle ýslanmýþým… Bilemezdim…
Yapayalnýzdým uzayan gecelerde Yorgun gözlerim yenilince uykuya Hayalinle fýrlayýp oturduðum yerden Sana uzanan ellerimi hep yokluðun sardý… Ve yine akýyordu gözlerim… Sanaydý… Silemezdim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmail UZUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.