Güneþi arkalayýp eþiðimde duran dost!
Ýyimser tarafýnla topla yükü, gel beri
Dilde süzmeden sözü, yüze doðru vuran dost!
Üzüntüme ortak ol, bir gönlümü al bari
Düþünce kuyusunda düzü bulmak mesele
Yok olmak iþten deðil kaybolarak balcýkta
Hayatýn akýþýnda farzet kapýldým sele
Sürülürken girdaba, hayra koþsan azcýkta
Varlýðýna her zaman dualar gönderdiðim;
Göster samimiyeti can vereyim yoluna
Hürmet ile andýðým, güzellikle yerdiðim;
Canözünde ne kadar yer var Allah kuluna
Telaþ ve endiþeyle abluka altýndayken
Hâlime vakýf olman dünyalarý bahþeder
Oysa kendi içinde, benliðin katýndayken
Dostunun derdi ile þahsýn nasýl baþ eder
Kâinat dehlizinde canýmda bir üþüme
Merhem sürse yarama bir sýcacýk gülüþün
Gönlümden geçenlerse her gün gidiyor güme
Muhabbet sýnýrýnda açýk nerdedir düþün
Vakti dar zamanlarda bahçene ayak basýp
Uðrun uðrun gezerek görsen sevgi ekeni
Nefsinle anlaþarak ruhu kastýkça kasýp
Sunma artýk ýsrarla gül yerine dikeni
Samimi niyetime isyankâr hallerinle
Ne zaman görsem seni hep kaçak güreþtesin
Hakkým yok üzerinde ortadaki yerinle
Ýþte dostluk örneði! Düþmanla peþkeþtesin
Sana ’dostum’ demiþtim ’güven zor süreç’ diye
Ne yazýk minnet ile gidilmiyor ileri
Unutma sen de bir gün varýp yanlýþ kiþiye
El verip önemsersen teper gerisin geri.
Nezahat YILDIZ KAYA