Seni Seviyorum

Biliyormusun sevgilim
Önce aþk alýyor insaný kendinden.
Takýlýp kalýyorsun bir tarafýna,
Ýstesende istemesende
Sürüklüyor seni bilinmezliðe...

Ve insan sürüklendiði bu süreç de,
Geçtiði yollarda bir parçasýný býrakýyor.
Canýnýn yandýðýný,
yüreðinin kanadýðýný hissediyor.
Sürüklenmenin açtýðý yara ve çiziklerden
Ruhunu tanýyor, farkediyor.

Ýþte tam o sýrada sevmeyi öðreniyor insan.
Acýyan yanlarýný,sýzlayan çiziklerini,
Kanayan yüreðini seviyor.
Çünkü sevgili vardýr acýyan yanlarýnda
Sevdiði vardýr kanayan yüreðinde
Ama Sevgiyle kapanýyor her þey...
Sevmeyi öðreniyor insan
Mutluluklar kadar hüzünlerinde’de
Bir anlam bulmaya çalýþýyor.
Kendine eklenen her yeni duyguyu benimsiyor.

Bir okyanus ikimizin arasý
Yüreðimden dökülenler
Söylenmemiþ öfkeler çoðunlukla.
Lakin en çok aþk oluyor bir yeni yetme..
Aldýðým her nefesin bile
içine seni kattýðýmda
sözlerim Aþk-ý Memnu oluyor
nihavent makamýnda...
Ýçine kendimi kattýkça hayatýnýn,
bir madde baðýmlýsý gibi
krizlerde özlemek oluyorsun...
Büsbütün aþk kesiyorsun bende..
Sen onulmaz yaram
Sen en güzel türküsün
Sol anahtarýný taþýyan gönlümün

Yalnýzlýðýn içinde bir kalabalýk
Kalabalýklar içinde yapayalnýzým
Ne kadar yaklaþýrsam sana
O kadar çok akýtýyor kanýmý
O dikenli dillerin ve dugusuz hallerin
Acýlardan baþka ne býraktýn ardýnda
Kaybedecek ne kaldý,
Kazanacak hiçbir þey olmadýðý gibi.
Düþlerim vardý bir zamanlar
Hani senli olan bilirsin
Þimdi yok sevgilim
Düþlerimi tenefüs zillerinde kaybettim

Nasýl caným yanýyor anlatamam
Bakýþý yaralým sende bu sevda
Bende bu yürek olduktan sonra
Dünya yansa ne yazar
seni kaybetme ihtimalini reddediyorum.

Yüreði türkü tadýnda sevdiðim
Sana gelmek geçiyor içimden
Yerimde sayýyorum..
Kendimi beklemekten yoruldum
Hadi sevgilim gel de sen al beni
Gel al beni buradan “kendime” raðmen.
Seni seviyorum herþeye raðmen

atakan korkmaz




Sosyal Medyada Paylaşın: