EYLÜL HÜZNÜ

Eylül’de hüzne sýðýnmýþ bir yaprak gibiyim,
Budar içimdeki bütün renkleri rüzgârlar.
Boyacý fýrçasýný mý býraktý ýrmak kenarýnda?
Tuval kaderimi dökülen gülün rengine boyar.

Duygularým gençlik duyarlýlýðýný taþýrken,
Zamanýn örsünde dövüldüm yýllar boyu.
Þimdi solan bir çiçeðin titreyiþinde kaygýlarým,
Çekildi hayal denizimi besleyen pýnarlarýn suyu.

Topak bu, her mevsimde bürünür kendi kaderine,
Kuþlar bile yuvasýnda yorgundur, yaðmurlar sakinleþir.
Ah, kâinatý her gün yeniden var eden Rabbim,
Neden hayatýn girdaplarý hep Eylül’le birleþir?

Eylül, gelecek baharlarýn anasýdýr bilirim,
Tohumu topraða, kuþu göçe, insaný sabra çaðýrýr.
Sonbaharda dinlenmeye çekilmezse þu âlem,
Kimbilir, ilkbaharlar nice çýlgýnlýklar doðurur?..

MUHSÝN ÝLYAS SUBAÞI


Sosyal Medyada Paylaşın: