duraksadý an
yaðmurun ellerinde
bir düþünce gibi sarýldý nefeslerin sessizliði
evrenin eteklerine
ve zamansýzlýk oynadý sýrýlsýklam olan düþ gezginleri
ama/
suretler kayýp oluyordu
sakýncalý bulut saçlarýnda
çünkü bilinçsizdi
yaþamýn geçmiþ kipleri
tomurcuða ah eden
yeryüzü perçemleri
damla damla aðlýyorken soluksuzluða
vurgundu ömrümün çýðlýklarý
gözlerinden akan anlatýlasý aþka
ey sevgili
zirvelerin yokuþlarýndan düþerken yaðmur taneleri
sularýn paçalarýndan dökülüyordu yazýlamayan içimdeki özlemin
ama/
vakitlerden düþmüyordu
ruhumdaki hece gülümsemeleri
...