Karanlýkta görebildiðim ýþýklarý sayýyorum Yedi…sekiz…dokuz.. Onu bulmuyor… Bir þarkýnýn sözleri geliyor kulaðýma uzaklardan bir yerden Mýrýldanýyorum.. “Sen olmadan sabah olmuyor…”
Yýldýz kümeleri takýlýyor gözüme gökyüzünde Saymak istiyorum ama nafile Cayýyorum… O kadar çok ki Dertlerim gibi Ve yalnýzlýðýmdan bile…
Rüzgarýn uðultusu karýþýyor gecelere usulca Duyuyorum… Kara bulutlar birazdan ýþýðý yutar Dilimde bir ayrýlýk þarkýsý Gözlerimde yine bitmez hasret nöbeti Geceler benimle birlikte tutar…
Derken inceden týpýrtýlar baþlýyor Sonra yaðmur geliyor öteden beri Galiba sabaha dek sürecek.. Bir kara tren sesi Yýrtýyor geceleri Belki de binsem yarime götürecek…
Üþümüþ bedenim, uykum da ürkmüþ Titriyor dudaklarým, Sanki karanlýklara ismini heceliyor… Ve bir bir gözümün önünde yaþadýklarým GECELER YÝNE BENÝMLE GECELÝYOR…
Ýsmail ALDEMÝR / 25 Þubat 1996
Sosyal Medyada Paylaşın:
görkem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.