Daha ilk gördüðüm an, içimi aydýnlatan O kara gözlerinden, þimþekler çaktý yârim. Ne kömür nede körük, hiç birine gerek yok Cemre düþtü gönlüme, beni de yaktý yârim.
O yârin duvarýnda, olabilsem bir helik Eliyle düðmelenen, yâr göðsünde bir ilik Sendeki o saf sevdâ, öyle ki ýlýk ýlýk Beklenmedik bir anda, içime aktý yârim.
Beni del’etmek için, en güzel giysi giymiþ Sabahýn seher vakti, gözüme düþen çiymiþ Ýþini iyi bilen, nede güzel çiftçiymiþ O aþkýn has tohumun, kalbime ekti yârim.
Þu soru sorulmaz mý, bu güzelin suçu ne? Genç yaþýnda baksana, karlar yaðmýþ saçýna Beklenmedik bir anda, kalbimin tâ içine! O aþkýn kor ateþin, mangalla döktü yârim.
Üzerine giydiðin, elbisendeki yenden Öyle anlar olur ki, seni senden ve benden Kýskanýrým ben seni, seni kendi gölgenden “Yüzünde göz izi var, sana kim baktý yârim.”…
19/09/’10 Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.