Herkes yaz diyordu ona Herkesden, her þeyi yaz. Sen bilirsin bu lisaný Yeter ki bizleri de yaz. Acýmýzý, bizi de anlat. Zaten ne var hayatta Ýnsana dair acýdan baþka... Asla býkma, korkma, yaz. Biz senle varýz, Sen ile biliniriz.
Yazdý, yorulmadan Yazdýkça olanlarý Uzadý satýrlar, Uzadý onlara dair...
Lakin sürmedi bu devran Yitirdi parmaklarýný, Baþkalarýnýn yüzüne dokunup Kaðýtlara aktaran...
Aðladý, Gözlerinden döküldü çizgi çizgi Alnýna yerleþmiþ tüm izler. Býraktýlar onu Bir köþe baþýnda Gittiler, Öfke yýðýný yaþamlarý peþlerinde. Bir bilen kaldý köþe baþýnda Elleri yitik, kalbi kýrýk Artýk umudu kalmayan...
Adým adým açtýlar Dünya ile arasýndaki yolu Bir köþede unutup gittiler onu...
Biri kendi bildiðini yazdý Onlarý anlatan satýrlarýn devamýna Okunanlar okuyanýn bildikleriydi aslýnda. Köþede býraktýklarý düþman Tüm kötü yaþananlarýn sebebi O lekelemiþti her bir yüzü O karalamýþtý satýrlarýyla.
Þimdi buldular onu Bir köþe baþýna býraktýlar, Kalemsiz... 288
Sosyal Medyada Paylaşın:
merube Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.