’’olduðun yer buz kýran.. güle güle git sevgili..’’
...
tanýyorum ben seni saçlarýndan savrulan zaman sakallarýnýn tellerinde okuduðum acý yýkýk hayatýný nasýl kemirgen etmiþti sýrça gecelerin ayýbý yüzündeki her çizginde öldürülmüþ yalnýzlýk gibiydi..
sesinin gülen yaný üveyik kuþlarýnýn üstüne örtülen hava kadar soðuk... dilsiz.. kendini vuran intihar eylemcisi kadar cesur..
oysa ’seni seviyorum’ dediðimde için ýsýnýr öylece kalýrdýn.. anla iþte sevemedim bu gidiþini amansýz, apansýz..
þimdi yalpalayan adýmlarým yaralarýmda avuntu arýyor tutunacak bir dalým kalmamýþken her sabaha yeniden sensiz uyanýyorum. hiç gelmeyeceðinin muþtusu okunurken bu minarelerde.. içimde ki yokluðunun cinayetine katil arýyor eþ dost. ..
Belma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
KARACA. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.