UTANSIN
Yazým böyle yazýlmýþ, çile benim kaderim.
Beni böyle aðlatan, zalim kullar utansýn.
Her gün ayný zindanda, her gün ayný kederim.
Günden güne eriten, kem söz diller utansýn.
Kurudu dalým yapraðým, dik durmaya gücüm yok,
Neþe sevinç eðlence, söylenecek sözüm yok,
Yaþar gibi yapmýþým mutlulukta gözüm yok,
Ferhat olsam ne çare, sönmüþ küller utansýn.
Sevgi için koþmuþum, tam kýrk sene býkmadan,
Heba ettim ömrümü, hiçbir gönlü yýkmadan,
Sevda dedim, aþk dedim, göçüp gittim sýkmadan,
Huzur denen yuvaya, çýkmaz yollar utansýn.
Kusursuz deðil gönlüm, kusursuz kul mu olur,
Huzura giden yolda, dikensiz yol mu olur,
Canan için çileye, katlanmak zul mü olur,
Koklanmadan kuruyan, garip güller utansýn.
Yazdýðýmý okurum, yârim yormaz özüne,
Mýsralar ki boþuna, itibar yok sözüme,
Feryadým aþktan yana, gülmedi hiç yüzüme,
Divane Firgatli’ye, gülen eller utansýn.
22.08.2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Firgatli-Erdal ebem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.