VUSLAT2

VUSLAT
Yusuf Yýlmaz
Koparýp Yýldýzý gökten
Ayýn önüne koyan;
Rengini þehitlerin kanýndan alan,
Hürriyetin sembolü,
Ay ve yýldýzdanmýþ.

Hasretinin hüzünlerini
Ýçinde saklayýp
Acýsýný yüreðine koyan,
Sessiz çýðlýðý, meðer,
Çok derinlerdeymiþ.

Daðlar denizlerle kucaklaþýr.
Yeþil mavi bir birine karýþýr.
Her gecenin sabahýnda
Balýklarýn dans etmesi,
Güneþin doðmasýndanmýþ.

Bir güvecin, bir kartal
Yan yana, barýþ içinde,
Uçar göklerde durmadan;
Kanat çýrpýþlarý
Özgürlüðe doðru uçuþlarýndanmýþ.

Sanki baharý bekliyordu havalar,
Seher vakti toprak kýmýldar,
Baþýný uzatýp da tomurcuðundan,
Filizin çiçek açmasý,
Çemrenin suya düþmesindenmiþ.

Kaç mevsim geçti aradan,
Hasretine dayanamayýp,
Dört nala koþup uzak diyarlardan,
Bir yürekle bir yüreðin vuslatý,
Sevginin odundanmýþ.











Sosyal Medyada Paylaşın: