Ah sevgilim Sana bu sözleri hiç bilmediðin uðramadýðýn kalbimin kýyýsýndan yazýyorum Yüzüme duygularýmýn hýrçýn dalgalarý vuruyor ve cümlelerimi kaðýt üzerinde inan ki zar zor seçiyorum ...
Sýzýný hiç ertelemeyen bir kýþ baþladý avuçlarýmda Ýçimde rengi sana çalan maviler tuz buz olmuþ hayaller Hiç söylenmemiþ talihsiz sözler seçiyorum ve duygularým idam oluyor saç uçlarýmda
Bir deli cesareti ile her fýrsatta saldýrýp konuþmaya çabalasam da hadsizliðimden sýyrýlýp susmak için can çekiþlerim oluyor zaman zaman Ve sana kýzýyorum, küsüyorum , barýþýyorum sen hiç bilmiyorsun ...
Nasýl söylenir sol yanýmda týkýrtýsýyla sessizliðimi bozan bu keder ? Ve nasýl yaralý iki yürek buluþur da, bunca imkansýza raðmen kalkar bir bütün eder ...
Bazý akþamlar var düþlerimde yüzsüzce þahlanan, masal gibi akýbeti belli, baþýnda sonunda bir ben yapayalnýz!
Ara sýra düþünüyorum, bu vurdum duymazlýk dolu kalbini nasýl tutup sýmsýký kendime çektiðimi Sen baþka baðda filizlenmeye inatlaþtýkça yüzsüzce tutup seni kendi baðýma nasýl ektiðimi ...
Biliyorum, göðsünün içindeki o çelimsiz kuþ derin ýzdýrap veriyor Ve zamanýn üstüne zifiri kara bir perde gerdiðini biliyorum
Hiç bir zaman anlamaný beklemediðim derin bir aþkla seviyorum seni. Kimliksiz duygularýmla defalarca adýnýn üzerinden geçiyorum Ne zaman biraz umut dolsa içim, gerçeðin sesi patlýyor kulaklarýmda, oturup bir daha derdime içiyorum.
Gururum kemikleþmese ruhumda sana haykýracaðým belki içinde kapýsýz penceresiz sakýndýðýn o kalbin önünde yýðýlacaðým . kendimi göz yaþýmda temizleyip hiç olmadýðýn sahillere vuracaðým ...
Ruhi revaným, nar çiçeðim , suskun gecem Belki bir gün anlarsýn beni, dilimi mühürlersem sözlerimi kalbime gömersem farkýma varýrsýn bunca gevezeliðime raðmen Beni hep sus pus kalmamdan tanýrsýn ...
Seni çok mutlu edebilirdim bir ihtimal bulsam Yolunu gözlerdim soðuk kýþ akþamlarýnda Kilden kerpiçten bir yuvamýz olurdu, aþkla kaynardý çay kuzinenin kýzýl karnýnda ...
Sanki bir kere dokunsam sana iyileþecek gönül yaram , belki öleceðim yüzüme baksan o bitimsiz mutluluktan Gömleðine sinen kokunu üstümde taþýyacaðým Hayýflanmak neyime benim ben elbet seni sensiz de yaþayacaðým
Sevgilim, ne çabuk yaþlandý gönlündeki o deli dolu çocuk, ne zaman vazgeçtin kundaðý taze çiçek kokulu baharlardan Ne zaman bu kadar benzedin bana, ne zaman sýyrýldýn yaþamanýn aðýr aðrýsýndan
Ben bir deli kendi halimde. Bu kalbimin ilk vazgeçiþi deðil benden