Zaman Saatin her akþam durduðu saatler Yine uyandýrdý sessizliðin gürültüsü Sabah yok Karanlýk çok Mutluluk büyük Konuþurken huþu ile geceye Loþ ýþýkta karýþýyor birbirine Düþ ve gerçek Havayla nefes alýþveriþi yaparken Bakýþlarýna dalýyorum gecenin Can kuþum çýrpýnýyor kalbimde
Öyle bir sýrlý elbise giyiyorum ki Güneþ doðuyor içimdeki geceye Sinem rahmetin harman yeri Bakarken karanlýðýn kalabalýklýðý Yavaþ yavaþ azalýyor Ayýn ürkek ýþýðýyla Aydýnlanýyor mehtapla gözlerim