Hüzün gemisi

nasýl yazarým hüznü olmayan þiirleri
içimde bunca acýlar varken

nasýl bakarým umutlara el sallayarak
ardýmda biriken keþkeler bunca hüsranlar
çekiþtirirken yüreðimi eteklerinden

siz söyleyin nasýl arýnýrým bu duygulardan
mutluluðun denizinden vazgeçtim
bir katresi yetermiydi bana

umut ýþýðý olmayan çürük zamanlara
mahkum bedenimde ararým çocukluðunu
koþarsýn kollarýma
güneþ emzirmek isterim sana
ana sütüm kadar helal
göðün baðrýnda uçurtmalarýn ön yüzlerinde
el sallarsýn durmadan
hayal bu dedi annem bana
hayýr dedim anneme oydu
yani sendin çocuk gülüþlerinde
yukardan bana el sallayan
acýlardan damlayan anýlar
serilir yeniden gün yüzüne
ben hangisine yanayým diye bakýnýrken
sensizliðin acýsý dolar iliklerime
vurur acýnýn en büyük defiyle
þah damarýma

iþte bu acý beni ezen
sana benzeyen çehrelerle yýpranan
bir meczup havliyle kendini hýrpalayan
bir kezde olsa rüyalarýma gelmesi için yalvaran
iþte budur benim yüreðimden sýzan kan
beni saran hicran
içimdeki volkan

nasýl hüzünsüz þiirler sýzar kalemimin ucundan
benliðimde biriken bunca özlem ve acý varken
bir hüzün gemisi beni yakarken

Hülyanna

Sosyal Medyada Paylaşın: