hasretinin kol gezdiði saatlerde yazýlýr, yalnýzlýðýn en acý türküsü. en çok bu saatlerde yakar yüreðime saplanan saatin yelkovaný her adýmda biraz daha öldürür, bir zamanlar doyamadýðým hayalin..
bilinmez hangi kalabalýklar arasýnda asýlý kaldý bedenim, ruhumu nerede kaybettim... hangi boþluklara koysam yüreðimi bir ben etmiyor yine, bir sen olmuyorsun katran karasý gecelerde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fadime Kökçü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.