Ney’in inleyen sesi, nice efkâra deðer. Ney, nefesten ruh bulup hüzünlenirmiþ meðer; Nefes, ömür boyunca tadamamýþsa eðer Ümitle tecellinin, mutlu insicâmýný...
Gerçek sandýðýn her þey, aslýnda anlýk rüyâ. Þems’inin etrafýnda semâ ederken dünyâ., Ney sesinde, hayatýn sonunu gördüm güyâ; Kayan bir yýldýz gibi, ruhumun fercâmýný...
Ünal Beþkese
:::::::::::::::::::::::::::::::::::......... lâl......................:(burada) þarap rengi câm...................:kadeh encam................:bir iþin sonu terennüm............:alçak sesle bir naðmeyi mýrýldamak serencam............bir yaþanmýþlýk, bir olayýn sonu tecelli.................:gerçekleþme insicam..............:uygunluk, tutarlýlýk þems.................:güneþ, (ayný zamanda) Mevlâna’nýn Þems’i fercâm...............:kötü âkýbet
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.