Canım Annem,

Sen; babama gelin olarak gelişini anlatırken ben de içi gülen gözlerinde o anı resmederdim. Yıllara meydana okuyan güzel yüzün kimbilir o zamanlar nasıldı? Babam gibi yakışıklı biri sana aşık olduğuna göre olağanüstü olmalıydın…

Sizin evlendiğiniz o özel güne ait tek bir fotoğraf yok elimde… Çünkü yokmuş o zamanlar öyle teknoloji ya da vardı da sizin gücünüz yoktu…Ama babamın yeniden yuva kuracağım dediği kadınla bir sürü fotoğrafları olacakmış. Stüdyo bile ayarlamışlar anısı olsun diye.. Onlara ben bakamam ki aslında ne yalan söyleyeyim yırtmak bile isterim. Ama zorla baktırırlarsa eğer bu içten gelen güdümü gözyaşlarımla başarırım belki…

Yarın eşyaları, öbür gün ise kendisi gelecekmiş evimize.. Bu ev tamamen senin hatıralarında doluyken, o nasıl sığacak ki bu eve…Dolu bir bardak üstüne su alır mı söyle anneciğim!

Dün bütün evi adım adım dolaştım. Mutfaktan “Hadi kuzum, yemek hazır” diyen, banyodan “Kızım havlunu aldın mı? Bir şey lazım mı? diyen şefkatli sesin geliyor kulağıma. “Aman anneciğim ben artık büyüdüm” diyordum sana hani.. Ama ben büyümemişim senin hala kuzun olarak kalmışım biliyor musun?

Babamla yattığın odanın kapısını açamadım bile.. Şimdi o yatağa başka bir kadın mı yatacak.. Hayır düşünemiyorum bile..

Anneciğim iki gün sonra kemiklerin sızlayacak belki.. Gerçi bütün tanıdıklar babama “Hanımın senin yalnız kalmanı istemezdi, o da huzurlu olur artık” diyorlar ama bence hepsi yalan anne.. Hangi bir kadın kocasını başka bir kadınla hayal edebilir ki? Ben ölü de olsam istemem anne…

Aysel AKSÜMER