Yaşam; tüm canlılar için belli mücadelelerin verildiği, hiç bir şeyin kolayca elde edilemediği bir mekandır.

Yaşam için; ideallerimiz ve amaçlarımız uğruna; gerekirse dişe diş, göze göz ve gerekirse omuz omuza ama bir şekilde varımızı yoğumuzu ortaya dökerek, sonuca gitmeye çalıştığımız, güçlülerin kazandığı, güçsüzlerin ise yenildiği bir er meydanı da diyebiliriz.

Ekmek nasıl ki aslanın ağzında değil. Bizler için de öyle....Herşeyin ağzımıza hazır düştüğü tek çağ "bebeklik çağı"dır; o da bizim hatırlamadığımız bir dönemdir.

Kendimizi hatırladığımız andan itibaren kah bir oyuncağımızı başka bir arkadaşımıza kaptırmamak, kah sınıfta ön sırada oturabilmek için hangimiz uğraş vermedik ki?

Yaş ilerledikçe elde etmek istediklerimiz de bizim gibi büyüdüler, küçük bir çocuğun ele avuca gelmesi kadar zorlaşmaya başladı. Bunun için karşımıza hep bir engel çıktı; bunlar bazen maddi oldular bazen ise manevi.... Ama istediklerimize ulaşmak için gösterdiğimiz en büyük şey ise azmin yanında hep sabır oldu.

Biz sabretmeyi hep bir şeyleri almak için öğrendik. Bu kah sevgi oldu, kah bir eşya ama sonuçta hep mutlu olmak istedik. Çünkü insandık, mutlu olmak bizim de hakkımızdı. Sevgiyi kazanmak için sevgimizi sonuna kadar vermeyi öğrendik. Tıpkı alacağımız bir eşya için cüzdanımızdaki son liraya kadar tükettiğimiz gibi.

Ama sabretmek öyle bir lütuf ki er veya geç mutlaka sonuca ulaştırıyor insanı. Çünkü sabır emek demek, sabır umut demek, sabır yürekten istemek demek ve sabır bildiğin bütün duaları etmek demektir.

İçtiğimiz çayın tadının damağımıza gelene kadar geçirdiği evreleri, bir atlas kumaşın menşeinin bir dut yaprağına borçlu olduğunu düşündüğümüz zaman sabrın tüm doğayı kapsadığını görebiliriz. Sabır büyük bir emek gerektirir.

Ne demiş atalarımız "Sabreden Derviş Muradına Ermiş".

Dilerim Allahtan, olmasını istediğiniz her şey için gösterdiğiniz sabrın sonu; "güzelliklerle neticelensin" ve "beklediğime değdi" dedirtsin.


SEVDA VE İPEKBÖCEĞİNİN SABRI

Sevdam için gerekirse ipekböceği olurum,
Karnımı bir tek dut yaprağıyla doyururum,
Kozalarımı sabırla örer, ince ince dokurum,
Atlas kumaşta; yarin üstüne yorgan olurum.

Sevdam için "Aşkımın Atlasını" çizerim,
Sınırlarını "Kalplerimizle" bitiririm,
Yollarına boydan boya "Atlas Halısı"sererim,
Aşkıma "Atlas Okyanusu"nu şahit ederim.

Aysel AKSÜMER